Biotime 2 in 1 (CEA/AFP) testkit heeft een zeer belangrijke leidende betekenis bij de diagnose van leverkanker en kan de nauwkeurigheid van de klinische diagnose verbeteren.

Alfa-fetoproteïne (AFP) is een eiwit dat voornamelijk door de lever wordt geproduceerd bij een zich ontwikkelende baby (foetus) en het deel van een zich ontwikkelend embryo dat lijkt op de dooierholte in vogeleieren (dooierzakweefsels). AFP-niveaus zijn meestal verhoogd wanneer een baby wordt geboren en nemen vervolgens snel af.

Carcino-embryonaal antigeen (CEA) is een eiwit dat normaal in zeer lage concentraties in het bloed van volwassenen wordt aangetroffen. De CEA-bloedspiegel kan verhoogd zijn bij bepaalde soorten kanker en niet-kankerachtige (goedaardige) aandoeningen. Een CEA-test wordt het meest gebruikt voor colorectale kanker.

Prostaatspecifiek antigeen, of PSA, is een eiwit dat wordt geproduceerd door normale en kwaadaardige cellen van de prostaatklier. De PSA-test meet het PSA-gehalte in het bloed van een man.

PSA, een eiwit dat wordt geproduceerd door prostaatkliercellen, circuleert op twee manieren door het lichaam: ofwel gebonden aan andere eiwitten of op zichzelf. PSA alleen reizen heet gratis PSA. De vrij-PSA-test meet het percentage ongebonden PSA.

Menselijke pepsinogenen zijn asparagineproteasen die worden geproduceerd in het maagslijmvlies en uitgescheiden in het maaglumen en die een belangrijke rol spelen bij de vertering van eiwitten na activering van de zure pH. Het wordt gesynthetiseerd als isoymogenen en wordt ingedeeld in twee groepen (Pepsinogen I en Pepsinogen II).

Menselijke pepsinogenen zijn asparagineproteasen die worden geproduceerd in het maagslijmvlies en uitgescheiden in het maaglumen en die een belangrijke rol spelen bij de vertering van eiwitten na activering van de zure pH. Het wordt gesynthetiseerd als isoymogenen en wordt ingedeeld in twee groepen (Pepsinogen I en Pepsinogen II).

Menselijke pepsinogenen I (PGI) en II (PGII) zijn pro-enzymen van pepsine - een endoproteïnase van maagsap. PGI wordt voornamelijk uitgescheiden door hoofdcellen in het fundusslijmvlies, terwijl PGII ook wordt uitgescheiden door de pylorusklieren en het proximale slijmvlies van de twaalfvingerige darm. Serum BGA- en PGII-concentraties en de verhouding tussen BGA en PGII kunnen verband houden met de histologische en functionele status van het maagslijmvlies.