D-dimeer is een fibrine-afbraakproduct (of FDP), een klein eiwitfragment dat in het bloed aanwezig is nadat een bloedstolsel is afgebroken door fibrinolyse. D-dimeer komt normaal gesproken niet voor in menselijk bloedplasma, behalve wanneer het stollingssysteem is geactiveerd, bijvoorbeeld vanwege de aanwezigheid van trombose of verspreide intravasculaire stolling. Het wordt beschouwd als een specifieke marker voor fibrinolytische processen. D-dimeerconcentratie wordt gebruikt voor vermoede trombotische aandoeningen. Terwijl een negatief resultaat trombose praktisch uitsluit, kan een positief resultaat wijzen op trombose, maar sluit andere mogelijke oorzaken niet uit. Het belangrijkste gebruik ervan is daarom het uitsluiten van trombo-embolische aandoeningen waarbij de kans klein is. Bovendien wordt het gebruikt bij de diagnose van de bloedziekte verspreide intravasculaire stolling. Myocardinfarct, herseninfarct, longembolie, veneuze trombose, chirurgie, kanker, gedissemineerde intravasculaire stolling, infectie en weefselnecrose kunnen leiden tot een verhoogde concentratie van D-dimeer. Een verhoogde concentratie van D-dimeer kan ook worden waargenomen bij oudere en gehospitaliseerde patiënten met abnormale stolling veroorzaakt door bacteriëmie [1-3].

√ Uitgerust met speciale verbruiksartikelen voor druppelaars, is de bediening eenvoudiger en meer geschikt voor klinisch gebruik

√ Monitor trombolytische therapie